2015 misyonumuz...Saygı,merhamet,paylaşmak...

Küçükken misket oynardık biz.Hayallerimiz o cam bilyelerdeki renklerde saklıydı.Gök belki çivit  rengi olmalı, mevsimler sarı daki gibi hafif geçmeliydi...Radyolarda piller olduğu zaman elektrik kesintisi bile farklı anlam katar , sukunet içindeki ev yaşantımızda bir nebze neşe olurdu hayatlarımızda...Evet belki köşe başında tanıdığımız abiler tanımadığımız abiler tarafından öldürülüyordu ama Esmeray vardı dilimizde şarkılarıyla...İçimizde nefret, kin besletecek kadar çok dahil değildik o yıllarda belkide hayata...Masallara inanan çocuklardık biz...Kocaman açılmış gözlerimizde yüreğimizin çırpıntısında beynimizi sadece kocaman orman hayal etmeye zorlar,tek kötü bildiğimiz "Kırmızı başlıklı kızdaki" kurt ve "külkedisi"nin üvey annesiydi...Dünyada farklılıklar arttıkça , bazı zekalar kötülükten beslenmeye başladıkça daha küçük yaşta çocukların hayatına girer ordu kötülükler...

En çok yaralayan şu olmuştu beni...Bir evin üst terasından bir köpeği savurarak atan ve sonrasında zafer çığlıkları atan gençleri gördüğü zaman Eda " gerçek hayatta bu var mı anne ? "," bu gerçek hayat mı ? " diye sorduğunda saniyelerde bir beyin fırtınası yaşıyorsun...Daha çok küçük " evet gerçek " desek o köpeğe kötü davrananları düşünüp korkacak, " hayır kızım " desem bir gün ciddi ciddi buna benzer birşeyle karşılaştığında hazırlıksız olacak...İnsan olduğu için tiksinirmi insan....Kedi gibi çocuğunun ensesinden ısırıp ordan alıp başka yere güzel bir yere korunaklı bir yere taşıyasın geliyor....

Oya gibi işliyorum çocuklarımı . kötülükler evet çok fazla hakkını, gardını , saffını doğru seçmesi için elimden geldiğince anaçlığımla, insanlığımla çabalıyorum...Sevgi ve güzellik öğretiyorum...Elbetteki bazı kötü tarafları var benim çocuklarımında ama biliyorum temelden sağlam olurlarsa diğer davranışlar su gibi akıp gidecektir.Baki olan özünde olan olacaktır...

Biz bu sene Eda cığın yaşı itibariyle yardımı öğreneceğiz yeniden ve yeniden...Soğukta dışardaki insanlar için yıllarca ördüğüm atkı, bere ve eldivenleri dağıtacağız...Ki bir kısmını dağıttık bile...Sokakta üşüyen barınamayan hayvanlara leğenden barınak ve yiğecekler vereceğiz.Parkımızdaki kedileri seveceğiz...Saygılı olmaya çalışacağız.Bize ekmeğini veren yüreğini açan insanlara sevgimizi, merhametimizi vereceğiz...

Başımıza ne gelirse gelsin, çocuklar en az yara ile atlatsın Onlar hayata karşı daha sağlam dursunlar  diye , güzel imanları, merhametleri , saygıları ile gelecekte onlara yardımcı olacak gelenekleri ile hayat yollarında yürüsünler diye tüm mücadelemiz...

Anne ve baba olmak bu coğrafyada daha fazla sorumluluk yüklüyor insanın omuzlarına...Devletin tüm imkanlarını sağlıklı, aklı ve fikri hür, gelecek kaygısı olmayan bireyler yetişmesi konusunda harcamasını çok isterdim...Her seferinde bir adım daha ilerleyelim derken binlerce sorunla dibsiz kuyulara çekilmek hissi , heleki belirsizlikler bu coğrafyada en çok anne ve babaları yoruyor, yıpratıyor...

Bizde bu sene tüm gelecek kaygı ve belirsizliklerine rağmen umudumuz hep olsun diye yardım ve merhamet konulu çalışmalarımıza başlıyoruz...

Yemediğimiz ekmeklerimizi, giymediğimiz kıyafetlerimizi, kullanmadığımız eşyalarımızı paylaşıyoruz...

İlk  paylaşımımızda Eda nın heyecanını anlatamam...Kendi elleriyle bir çanta hazırladı giymediği kendisine küçülmüş tertemiz giysi ve oyuncaklarını hazırlarken önce ne yaptığının farkında değildi sonra anlattıkça daha bir heyecanlandı...Çocuk olmak ne güzel küçücük bir barbie kafasını saklamış " bende hatırası var " diye...

2015 güzelliklerle kalsın anılarınızda...Belki biraz kadere de bağlı ama lütfen sizde kendi adınıza kendi adımlarınızla birazda olsa insanlığa yaklaşın....

Sevgilerimle...

Portakalmavisi anne düşleri

Ebru...