Olur mu ? dedi kız yanında sevgilisi olduğunu düşündüğüm erkeğe...Olur mu? nekadar da kibar bir yaklaşım ve alt mesajında "ne olur olsun" iletisi güden.Sarıldı erkek insanı, sadece sarıldı ve sarılırken ilerilere baktı...İnsan okuyor tabi hareketlerden artık ilişkileri...Neden sarıldı ileriye baktı ve sustu...Konuşsaydı ya mesela "olur" deseydi veya "olmaz" da diyebilirdi...Ama sadece sustu...
Susmak: nasıl olur, olmaz ki, olur mu öyle şey der gibi geldi önceleri bana sonra belkide bir çaresizliğin içindedir de "olur" diyemiyormuş gibi geldi....Olur diyecek zamanı, mekanı , maddiyatı yoktu belkide...
Kadın insanı çok düşünüyor biliyor musunuz?...Detayları sıralıyor beyninde. erkek insanının saç teli mesafesi kadar bile beyninden geçirmeyeceği şeyleri yığıyor bünyeye...
Eskiden kendimi koyardım ilişkilerdeki kadının yerine şimdi ise kızımı koyuyorum...Erkek insanı zaten genetik mirasın getirdiği bir öküzlükle doğuyor...Büyürken anne katmamışsa içine ince ince kibarlığı, romantikliği ve insan olmayı, kadın insanının bir kalbi olduğunu o erkekten ne beklersin ki...
Oğlumu o nezaketle yetiştiriyorum...Eşini, sevgilisini, flörtünü insan yerine koyduğu sürece nekadar mutlu olabileceğini öğretiyorum O na...
Hayat zaten öyle zor ki...İlişkiler yüzünden karmaşalara, çıkmazlara girmesinler diye bendeki bu çaba...İnsanlara hakettikleri değeri verdikleri sürece mutlu olacaklarını ve kötü bir durumla karşılaştıklarında az yara alacaklarını anlatıp duruyorum...
Biliyorum bir kulaktan girip diğerinden fırlayıp çıkıyor ama olsun aklın, beynin bir yerlerinde geri dönüp dolacak yerler bırakıyorlar.Şimdi beni anlamalarını beklemiyorum...Hangimiz anladık ki.Zamanı geldiğinde "annem anlatmak istemişti bunu" demeleri bile beni mutlu edecek...
Aslında zamana fısıltılar bırakıyorum...Günü geldiğinde iadesi olacak ve beni anımsatacak...Karnımı paylaşanlara düşüncelerimi sunuyorum öylesine içlerinde anlaşıp ben yokken beni ansınlar diye...
Ebru...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder