Bir gün alıp başını gidecek sevgili gibi kazıyorum seni beynime İstanbul
Martı seslerin,deniz maviliğin,lodosun , zaman zaman cinnetliğin kimi zaman cennetliğin
Busen hoş mu bilmem ama giderek değişiyorsun be İstanbul...
Yoruyorsun sendeki izlerimi...
Daha az gezer havanı koklar sana sığınır yaptın beni...
Yıkılmaz taşların kadar heybetli, tepelerin kadar yalnız, lodosun kadar hırçınsın
Boğazınla sarmalarsın öksüz yüreğimi
Tüm kahpelikleri izledin ve hatta gizledin de
bir gık bile demedin de diyemedin mi?
Gizlinde saklında sende kalsın
köyümsün kıymetlimsin
sende bizi sevdin mi hiç bilemedim
Hırpalanırken göğsün
Bir ah! bile demedin de diyemedin mi?
Ebru...
Fotoğraf şahsıma aittir...
....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder