Ben birgün daha doğmamıştım henüz annemin rahminde mutlu mesut taklalarımı atıp doğacağım zamanı belkide beklemezken aniden olmasa da zamanın ne göstereceğini henüz bekleme derdimde yokken zorlu bir doğum süreci ve sezeryan ile dünyaya gelmişim...Peki ne hatırlıyorum hiç birşey. "Böyle böyle" dediler inandım...Hayatımın en önemli anından geriye iki üç zıbın, bir iki ağız mendili, hani işlemeli ipek olanından ve kocaman bir döneme sığdırılmış doğum serüvenim...Ben bir gün merdivenlerinden yuvarlandığım okula sürüklendim...hatırladığım her sınıfı ayrı bir okulda okuduğum ilkokul ve devamında gelen okuma serüvenim...Çişin gelir söyliyemezsin, canın gazoz ister alamazsın, tenefüs derler oynamak istersin sen hep ebesindir :( nefret ettiğin habire dönen bir kilotlu çorabın içinde rugan ayakkabılarınla cenin cenin bakarsın dünyaya da o seni görmez bile...
Ben bir gün henüz çocuk olmayı bırakmak istememişken genç kız oldun dediler ve şaplağı yedirdiler...Bisiklete binemezsin, hoplayıp zıplayamazsın ama genç kızsındır ohhh! ne güzel. Yasaklara yenileri eklenmiş, hayat diye bahsedilen bir bütüne dahil olmaya başlamış pek mutlu olamamış ama genç kız olmuşsundur....
Ben bir gün bu hayatın içinde çokta istemeden yaşadıklarımdan sonra canımın istediklerini yaşama kararı aldığımda üstüme yapışmış, zamanında iyi niyetimden yaptığım ve sonrasında vazifem olmuş şeylerden sıyrıldığımda farklı bir elbise giymiş yetim gibi aval aval olduğumda iç sesime hep güvendim...Beni yerle bir eden aşklara sürüklemiş olsada, kemiksiz sevgili dilime hakim olmama engel istediklerimi söylettirse de, pişman olmadan yaşadıklarımı genede mahçupça hatırlatsa da ben hep iç sesime güvendim...
Ben bir gün kendimi anlamaya başladığımda, ben olduğumu anladığımda ozaman anladım doğumumu kendi kendime yaşadığımı...Güzelim fiziksel doğuş neki sen manevi doğuşuna tanık olabildin mi önemli olan o gerisi fıstıksız profiterol :D
Portakalmavisi...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder