24 Şubat 2009

SANA


Nekahati bitmeden acılarımın kalktığım yerde kaldı anılarım
Yokluğun,bana kattıkların, sıyrılamadıklarım...
Dermanı olan gücüyle bacaklarımın
Sürükledim kendimi aydınlığa
Ne güzeldi damlalar yüzüme yağarken
Sırtım yere bakarken uçmak doyasıya
Nereye varacağını bilmeden beklentilerini bile bırakıp
Kaçıp uzaklaşmak
Boğazına düğüm düğüm elvadalar bırakmak...
Seni sarılamadıklarınla
Bana tattırdığın acılarla başbaşa
Küçücük bir mektupla bırakmak
Her santimde sıyrıldığım acılarımla
Yüzüme yağan huzurla
Gidiyorum ben
Özlediğim uyumaya
Uzaklardaki babama
Gidiyorum ben
Ne gözyaşı ne de bir ah!
Sadece kuru bir
EYVALLAH!
Not: Çıkmazlarda kalmamanız dileklerimle bu şiir anlaşılamayanlara...

Hiç yorum yok:

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
Portakalmavisi bir; hüzünleri dibine kadar yaşamadan terketmeyen, sonrasında da ardına dönüp bakmayan hüzünbaz zamanlar cambazı....

pin

yukarı