RAKI, BALIK, BOĞAZ...

Ben bu rakı,balık ve boğaz üzerine ne kadar yazsam yetmiyecek biliyorum...İnsan küçükken dünyayı yaşadığı yer kadar sanıyor ve benim dünyam en güzeliydi sanıyor...Sanmamışım aslında öyleymiş bunu sonradan anlıyor insan...

Lodosu yakalayan saçlarımı, kışın kurşun rengi olan boğazı ve yazın yeşiline bakmaya doyamadığım zamanlarını çok zaman yazmıştım...Duygusal anlamda gelgitler içindeyken kıyıma yanaşan küçük bir kayıkla olanca gücümle çocukluğuma kürek çekiyorum şu aralar...Hayat bazen getirdikleri ile değilde anımsattıkları önceden yaşattıkları ile çıkıyor karşına sende alışılagelmiş üzere buyur ediyorsun...

Kovamızı alıp tıngır mıngır gece karanlığında deniz kenarına indiğimizde küçük radyomuzu açar, oltayı denize boğazın serin sularına sallandırdığımızda burnuma keskin boğaz kokusu, kovamıza koyduğumuz balık ve amcamın bir kadehte elinde tuttuğu rakısının kokusu zaman zamanda birasının kokusu dünyaynın en güzel kokularıydı...Ay ve yıldızlar denizin üstünde yakamoz olmuş dans ederken peşi sıra boğazın üstünde akan balıkçı motorlarından gelen alaturka müzikde eklendiğinde bu kokulara büyüyünce geçmişden kalan güzel yerlerini almış oluyorlardı....

insan balığı rakısız, balıkla rakıyı boğazsız düşünemiyor işte...Dünyanın neresinde olursam olayım hiçbiri ortamında olduğu kadar güzel olmuyor olmıyacakta...

Ağzımda kocaman döndüremediğim tipitip sakızım, sevgili amcam ve radyomuzdan yayılan neşeli şarkılarımız....

Karlar yağdığında dahi o sahillerden kopamamam ve belkide oralarsız yapamamam boğazda yaşayan insanların annelerinden değilde boğazdan doğmuş kadar çok oralara bağlı olmaları, toprağa değilde denize bağlılıkları havasından mıdır, suyundan mıdır yokda hoş sedası ve rakısından mıdır bilinmez...