Karşıma geçmiş "ama ama ama" diye konuşmalarını dinlediğim insanlar bilmem kaç yıl flört etmiş, nişanlılık süreçlerinide başarıyla tamamlamış ve sonrasında kutsal müesseseye dahil olmuşlar...Hep söyledim ve söyliyeceğim isterseniz yüz yıl flört edin, bilmem kaç yıl birlikte yaşayın evlilik daha başka birşey...Emek isteyen birşey...Sonunda kapıyı vurup gitme lüksü insanı düşündürükten sonra gelen birşey...
Birbirlerini çok seviyorlar biliyorum, çokda güzel bir birliktelikleri var fakat her evli çiftin başına gelen ama çoğu bunu anlamadan biz anlaşamıyoruz diyip mahkemede olayı sonlandıran çift gibi ortak paydayı bulma mücadelesine girmişler...Herkes ayrı ayrı farklı aile ve kültür yapısından geliyor...Dolayısı ile sevgiyi,acıyı yansıtış biçimleri çok farklı...Babasının annesini yanlarında yüceltmediği veya sevgi sözleri ile şımartmadığı bir adamdan eğer kendisini geliştirmemişse bunları yapmasını evliliğin ilk yıllarında beklemek aslında biraz erken oluyor...Erkek zamanla içine girdiği aile ortamında eğer kadın zeki ise sevgisinide, öfkesinide,acısınıda göstermeyi paylaşmayı öğreniyor...Eskiden erkekler kadınlara sevişmeyi öğretirmiş ya şimdi de kadınalr erkeklere belkide insan gibi davranmayı öğretiyor...Bilmiyor mu erkekler nasıl davranacaklarını?? Hayır biliyorlar ama çok fazla yüzeysel...Çünkü kedi gibiler ailede anneden hep sevgi almışlar nasıl verilir bilmiyorlar...Kıskançlık ve yersiz öfkeler patlamalar hep bu yüzden...Kendileri için endişelenen,merak eden bir kadına olayın derinliğini anlamadan SENİ ARAMAYI UNUTTUM diye biliyorlar...
Bizim kızımızda çok kırılmış...Kırgınlıklarını konuşmuş ama belliki kapatamamış geçmişi..Şimdi en küçük sorunda hep o eski kırılmalar göz önüne seriliyor...Erkek aval aval bakıp "Dört sene olmuş birşey ama bu " derken bile karşısındakini kırdığının farkında bile değil...
Lütfen ilişkinizde ne yaşıyorsanız kırgınlıklara dair açık iletişimle, ima etmeden çözme yoluna gidin...Yoks asorunlar aslında küçücükken kocaman bir hal alabilir...
Peki ben ne yaptım...Onları dinledim ve hep söylediğim şu cümleyi kurdum ...Hayatın sonu gibi gelen yaşadığınız bu sorunu daha yaşarken çıkın o bedenden ve dışardan kendinize bakın...Belki biraz objektif olabilir ve neyi nekadar abarttığınızı görebilirsiniz...Asla ne senin ne de senin doğrun diğerinin doğrusu olmak zorunda değil...
Kardeşim dominant olmakta biryere kadar...Adamla hayat paylaşıcaksın evliliği sen şunu yaptın, ben ondan bunu yaptım diye sidik yarışına çevirmenin anlamı ne :D...Amaç çok önemli ben bu adamı yenerim, döverim mi yoksa ben mutlu olmak istiyorum mu ???
Onlara Yüzyılın Aşkları kitabından Enver Paşa ve Naciye Sultanın ilişkisinden örnekler verdim...İletişim çağında iletişim kuramadıkları içinse ayrıca tebrik ettim....Bir süre sonra yüzlerinden rahatladıklarını anlayabiliyordum çünkü sorun ettikleri şeylerin temelinde neler olduğunu daha iyi anlamış konuşmaları gerekenin gerçekte o olduğunu anlamışlardı...
Bu sevgi varya bu sevgi SENİ SEVİYORUM demek kadar kolay değil iş paylaşmaya geldiğinde ....Evlilikler de, sevgi de emek ister...İstanbul trafiğinde çıldırsanda,ekonomiden daralsanda, hergün en iğrenci ile karşılaşsanda insan olmayı ve sevgi paylaşmayı unutmamak gerek...
Portakalmavisi....
