1 Ocak 2008

EL FİLAN SALLIYORUM

senin gözlerinde iyilik kuşları varmış
hepsini vurmuşlar
çiçekleri sevdirmemişler sana
(anan çiçeklerini sular sabahtan akşama)
baban elde tüfek mimoza bekler
kadifeler giydirmişler örneğin
boyunbağı, beyaz çorap; iyi çocuk
çarşamba günleri ıspanaklı börek
salçalı köfte yanına
benim istasyonlarımda bilinmedik trenler
bildik düdüklerini çalıyor
ağaçları kucaklıyorum, saçlarımı tarıyor dallar
afrikalı bir kadının kolyesini aşırıyorum boynundan
sonra iyiyim çokça, sağlığım yerinde
hava durumunu dinliyorum salı sabahları
perşembe günleri asfalt döküyorum
günaydın diyorum durduk yerde
ama ne rastlantı bir yerde oturuyoruz
sen ağlıyorsun, ben bağışlıyorum
eski bir gramofon kadar hoşgörülü
iyi şeylerden söz ediyorum
içerden birisi saati bağırıyor
(hep birisi vardır, saati bağırır)
eğri hoşçakallar oynuyor dudaklarımızda
kıyılarıma bir dalga çarpıyor,biniyorum beyazlığına
parmaklarım iki yanıma yapışmış el filan sallıyorum.
(perihan mağden)

Hiç yorum yok:

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
Portakalmavisi bir; hüzünleri dibine kadar yaşamadan terketmeyen, sonrasında da ardına dönüp bakmayan hüzünbaz zamanlar cambazı....

pin

yukarı