14 Ekim 2007

BİR ASKER ÖLÜR


Alınterini doldurmuştur matarasına.Tomurcuktur, yirmi yaşında bir çocukdur daha. Tanrıya emanet ettiğimiz canlarımızdan biri Tanrıyı inkar eden teröristlerin kahpe tuzağına düşer.Son fotoğrafına sızmıştır kahraman gülüşü.Muhteşem dönüşünü düşler,asker ocağında.Bir asker ölür.Onurlu bir nöbetin son yolculuğunda..Dağlarına bahar gelirdi memleketimin,şimdi kahpesi gelir haini gelir.Şimdi ölüm gelir hoş gelsin sefa gelsin.Yeterince cesur,yettiğinden fazla vatanına sevdalı yirmiikisini görmemiş daha,hayat ve ölüm arasındaki düelloda kalleşlik yapar ölüm.Yaşamın askerinin yollarına mayın döşer.Bir kolum daha fazla der asker,bir bacağım fazla.Helal eder vatanına.Bir asker ölür veda eder hikayesine...Benim doğduğum yerlerde,kimse kimseyi bu kadar öldürmez diye düşünür,son nefesini vermeden önce.Anasının suladığı sardunyalar gelir aklına.Gülkurusu perdeler çocuk sesleri.Elindeki plastik tüfeği hatırlar.O sırada dağlardan ölüm getirir rüzgar...Mayın tarlasında künyesini açar, genç bir delikanlı.Bir asker ölür ajanslar yetiştirir haberi,insanın tam şurasına bir ok saplanır.Vatanını savunmanın en yüksek mertebesinde önüm,arkam,sağım,solum sayar bir delikanlı.İhanetin ortasındadır artık,biri bombayı koyar.bir asker ölür.Yıldızlar susar,çirkin adamların karnı doyar.Bir asker ölür.İnsanlıktan çıkmış çirkin adamların sustuğu yerde.Bir millet ağlar, analarımız ağlar.
Alıntıdır

Hiç yorum yok:

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
Portakalmavisi bir; hüzünleri dibine kadar yaşamadan terketmeyen, sonrasında da ardına dönüp bakmayan hüzünbaz zamanlar cambazı....

pin

yukarı