Kasım ayı oturur böğrüme...

En çok kasım ayında " hayat " diye başlıyorum yazılarıma... Fazlaca sorguluyorum belkide Kasımlarda hayatımı, yaşanılanları.

Böyle camdan bakarsın ya hani, camın soğuğu vurur yüzüne ve birazda burnuna."Soğudu hava dersin" ve üşürsün belkide biraz...Elini koyarsın cama elinden doğru soğuğu daha çok hissedersin yavaş yavaş ...En çok ozamanlar kalbini hissedersin...Düşmüş yaprakları ,uçuşan martıları izlersin biraz .Derken camdan bakma hali ya! hani bu, o camda neden hep senin baktığını düşünürsün ve gidenler gelir aklına...

Eskiden siyah önlükler giyerdik ,bazılarımızın yakası dantel işle örülmüş...Yaramazlık yaparsın bir bakmışsın elinde yakan ilmek ilmek sökülüyor ...Üzülürsün ve birazda korkarsın işiteceğin azardan, elinde yakan bilemezsinde nasıl tamir edeceğini...İlmikler gider bir bir...Tıpkı hayatından gidenler gibi...Üzülürsün ve birazda korkarsın işte...Adını koyamadığın hüzünler yağar gönlüne yaprak yaprak.

Benim hüzün kapımdır Kasım.Şöylece aralamadan sağanak sağanak yalnızlaştığım, içimdeki boşlukları dolduramadığım...

En çok neyi mi özler bu can...El sallamadan gidenleri sanırım.Her ölüm zamansız el sallayıştır.Beyninde sonlandıramadığın anılarının kahramanlarıdır seni ardlarında bırakıp ışığa yürüyenler...En güzel şarkıları dinlediğin, en çok sitemini yediğin,hep sana mesafelide olsa da yakınında bildiğin.

Kasım sana başka bana başkadır belki olamaz mı? benim Kasımım babamdır...

El sallamadan gidişinin ayıdır...Tüm canımı yakan şeyleri nadasladığım sırf O' nu yaşadığımdır ...

Kasım ağlayıp ağlayıp sümüğümü koluma sıvadığım aydır.Camdan yollara baktığım , gelmeyeceğini bile bile abdest alınca kurulanacağı havluyu hazırladığımdır...

Kasım benim sümük,gözyaşı,hasret,önlüğümün yakası, kalbimin yarası,yalnızlığımın kuytusu,havada uçuşan hüzün yaprakları.....babamın acısıdır...

Portakalmavisi hüzün düşleri...

Ebru