Nekadar da sakindi hastahane ...Gündüzün hareketi gece neden yok ki insan daha bir fazla kalakalıyor sanki kendiyle, acısıyla ve korkularıyla...Eşim bir yanımda, eniştem bir yanımda doktorun gelmesini beklerken artık oturamıyordum da canım fazlasıyla yandığından ya da oturunca zaman duracak korkusundan dolanmaya başlamıştım...Doktor geldi aceleyle "alttan muayane edeceğiz sakin ol lütfen" dedi ....Hemşire ve doktor beni götürürken arkamdan eşime ve enişteme "siz gelmiyeceksiniz" dediğinde "Yalnız kaldın işte kızım" dedim kendi kendime bir çırpıda biryerlerden geçtim odalar içinde odalara girerken bakıp görmeme moduna soktum kendimi çünkü ne yaşayacaksam hatırlamayı istemiyordum....
Saat 18:30 Akşam üstü yaşananlardan saatler evvel...
Antibiyotiği almama rağmen ağrılarımda bir azalma olmadı...Artık oturamıyorum belimden aşağı şiddetli sancılar çekiyorum...İki gün evvel başlayan sancılar büyük bir ihtimalle idrar yolu enfeksiyonundan kaynaklı sancılardı...Bekletmeden verilen antibiyotiği almaya başlamış iyi olmayı ümit ediyorken üçüncü güne girmeme rağmen şiddetlenen sancılar beni bayağı korkutmaya başlamıştı...Doktorum artık en yakın hastaneye gitmemi ve kadın doğum doktoruna muayene olmamı istemişti...Doktorum mu o şehir dışında bu sebeple en yakın yere gitmemi önerdi...En yakın yere vardığımızda annem zaten hastahanenin önünde bizi bekliyordu...Karnımda sertlik var mı, yoksa belimde ağrı var mı hep sorulan sorular bunlardı...Doktor ultrasona aldı, bebeğim 19 haftalık daha çok küçük...Ölçümleri yapılırken herşey 19 haftaya uygun bulundu ve zaten o içerde oynayıp duruyordu...Oğlum çok durgundu ne olduğunu bilip üzmemek adına hiç birşey sormuyordu...Bebek daha küçük olduğu için erken doğum değil düşük riski olarak adlandırılıyor yaşadıklarım....Yarım saat içinde çıkan tahlillerde idrarımda ve kanımda birşey bulunamadı.Böbrek sancısı gibi görünen şeyin ne olduğu anlaşılmadan 8 saatte bir içmem için yeni bir antibiyotik ve genelde kadınların muayyen gününde kullanılan bir ağrı kesici verildi...Doktorun bu gece burada kalın isteğini oğlumu düşünüp geri çevirdim....
Saat 3:30 yaşananların gecesi
Uykumdan uyandığımda saat gece yarısı idi...Okadar sancım vardı ki salonda turlamaya başladığımda "aslında acı yok" derken içimden şiddetle giren kramplar "nah acı yok " edasındaydı...Kah koltuğa oturup ağlıyor kah dolanıyordum duramıyordum....Aklıma seneler evvel aldığımız balık geldi...Satan kişi balığın yavrulayacağını söylediğinde yumurtlayacağını sanmıştık oysaki balık ciddi ciddi yavru doğurmuştu...O da benim gibi sancı çekiyordu gece sabaha kadar akvaryumda bir aşağı bir yukarı inip çıkarken sabaha karşı onbir yavru doğurmuş ama kendisi ölmüştü...Okadar kötüydümki saat 3:30 u ben 5:00 görüp ağrı kesicimi içmiştim bile...Tuvalete gittim ve beynimden vurulmuşa döndüm...Bildiğim tekşey kanama olursa bebeğin düşeceği idi...Eşimi kaldırdığımda O nu birdaha o halde görmeyi istemediğimi sonrasında anladım...Çok kötüydü...Bilmiyorduk ve ben dayanılmaz acı ve bebeği kaybetme korkusunu hat safhada yaşamama rağmen en güzel ses tonumla oğlumu kaldırdım giydirdim ve annemi aradım...Annem ağlamaya başladığında Ona metanetli olmasını bile söyledim...Doktor karnımda gevşeme ve sertleşme olup olmadığını sordu "yok benim karnımda birşey bebek oynuyor" dedim...Sonradan öğrendim ki çoğu anne hala bebeği oynuyor sanırmış...
Oğlumu anneme gönderdim...Aslanlar gibi doktoru bekledim eşim ve eniştem geldiğinde kanamaların takibini yapan hemşireye olaydan uzaklaşmak için abuk subuk sorular sorduğumu farkettim...
Sonra malum tek başıma doğumhaneye alındım...Alttan muayene edildim ki bu uygulanması gereken bir prosedür rahmin açılıp açılmadığını başka türlü anlayamıyorlar...Rahmim açılmamıştı tekrar ultrasona bağlandım bebek o meşhur gölge dansını yapıyordu...Annesi değildi o acıları çeken, O nu kaybetmekten korkan sanki O nu gördüğümde ağlamakla karışık gülmeye başladım...Ne olduğunu kimse anlayamadı ama en çok böbreğimden şüphelendiler...
Ertesi gün iç organlarıma bakılması için gene ultrasona girdim...Gece kanamam azdı ama canım fazlasıyla hala yanıyordu...Ağrıyı baskılamak istemediklerinden ağrı kesici vermediler...
Ultrasonda böbreklerime,safrakeseme , apandistime ciddiyetle bakan doktora cinsiyetini görebiliyormusun diye sorum...Bana güldü bunu söyleyemem dedi...Lütfen dedim...Zaten ben bittim doktor biraz umut ver der gibi bakınca KIZ dedi....Eşimle okadar sevindik ki yemişim düşük riskini dedim...
O gün bir kol düğmesi büyüklüğünde bir kan pıhtısı attı bünyem ve acılarım bitti...Belkide herşey o pıhtıyı atmak içindi...Hem korkmamamı söylediler kızlar daha dirençli oluyormuş...Herkes hemşireler,doktorlar "ben bu bebeği doğuracağım" diyeceksin dediler...Bende hep içimden bunu söyledim ve recep ivedikteki sahneleri düşünüp kendimi güldürdüm...Çünkü kötü düşünce kötü hormon salgılanması bebeği vücuttan atıyormuş...Herkesi aradım...Düşük riskim var ama KIZIM OLUCAK diye....Okadar heyecanlandık ki insan nasıl böyle bir moda giriyor bilmiyorum :D
Yirmi gün yatmam gerekmiş ama iki gündür sinemalardayım...Görmediğim film kalmadı...Hayattan kopmak istemiyorum...Kızımın benden gitmesini istemiyorum...Kocaman bir bayram acı, korku ve zaman zaman yalnızlıklarımla geçti ama geçti....
Neden herşeyi yazıyorum??? Bu zamana kadar hamileliklerde kanama ile 9 ay tamamlandığını bilmiyordum bunu öğrendim...Panik çok kötü birşey ve daha kötüsü bilmemek...Ben bilemedim siz bilin istiyorum belkide...
Hepinizin geçmiş bayramı kutlu olsun...
Sevgilerimle....
Portakalmavisi
15 yorum:
Canım çok çok geçmiş olsun .Yazını heyecanla sonuna kadar okudum.
Hamileliklerde olur böyle şeyler diyelim ve unutalım gitsin.Minik meleğimiz de annesine tutunup dünyaya geliş zamanını cennetinde beklesin inşaallah.Sevgilerimizle dilek.
@sufi,canım çok teşekkür ederim...Evet o sanırım kendi cennetinde ve çok mutlu çünkü nezaman ultrasona bağlansam elleriyle sanki havada birşeyi tutmaya çalışır gibi mutlu mutlu oyun oynuyor...Bazen sol bazen sağ kasığımda sakin sakin duruyor bazende doktorlara arkasını dönüp küser gibi yapıyor :D...Yarın gene göreceğiz 4 ayım kaldı güzel dileklerinize tüm içtenliğimle katılıyorum
çok geçmiş olsun, önce korktum sonra sevindim. demek cici bici bir kız gelecek, ne güzel:) dokuz ay kanama yaşayan var mıdır bilmiyorum ama altı ay yaşayan gördüm. nur topu gibi bir kızı oldu, şimdi 2 yaşında. darısı başınıza. umarım bu yaşadığın son sıkıntı olur, sağlıcakla alırsın kucağına.. ama lütfen dikkat et kendine, dinlenmek için yeterince zaman ayır.. sevgilerimle
@Nily,Ah! sevgili Nily kime sorsam hep bu kızlarda bu kanama olurmuş yani en azından yaşayan kız anneleri var...Bu narin şeyler şimdiden insanı ele geçiriveriyor :D...Bayramda hiçbiryere gidemedik...Sorana kız biraz zilli çıktı diyoruz...Evet işin püf noktası dinlenmek :D teşekkür ediyorum canım arkadaşım :D
yazının sonunu nasıl getirdim bilmiyorum ama neyseki derin bir ohh çektim. çok çok geçmiş olsun canım. umarım vakti geldiğinde buradan hem senin hem melek kızımızın güzel haberlerini de alırız...
umarım sağlıklı bir hamilelik geçirirsiniz ve yine umarım ki sağlıklı bir kızınız olur. yazıyı korkarak okudum, yüreğim ağzıma geldi geldi gitti. neyse ki sonunda rahatladım =)
@beenmaya,ben o gecenin sabahını nasıl getirdiğimi anımsamak bile istemiyorum canısı...bu melek kız bizi şimdiden elegeçirmiş gibi...sağlıklı olsunda gerisi zaten mühim değil...Yorum ve dileklerin için teşekkürler canım
Bu blogunu ilk ziyaretim.Dogrusu hikayenin basinda, hikayeyi senin kurguladigini sandim ve heyecanla sonuna kadar okudum. Son paragrafa kadar gercekciligine sasirdim ve en son paragrafta ancak ayabildim;)
Son zamanlarda cok popüler bir kitap vaar "the secret". Cekim yasasini acikliyor. Yani ne düsünürsen onu yasarsin diyor.
Minik kizin ve kendin icin hep güzel seyler düslemen ve bu güzellikleri yasaman dilegiyle.
Gecmis olsun...
(hem blogunun hem de flickr´deki fotograflarinin renkli düslerine bayildim. Kalemine ve objektifine saglik :)
@Cansuyu, güzel yorumunuz için teşekkür ederim...amacım işte biryerlerde bazılarımız böyle de olsa bazı gerçekleri yaşıyoruzu paylaşmak aslında...Bilgi öyle birşeyki hangi konuda ihtiyacımız olursa peşine düşüyoruz...Benim gibi olanların yalnız olmadıklarını anlatma çabalarım bunlar...
okurken koltuğu tırmaladım ya neler yaşamışsın agnus ?!? ve bunca acının arasına küçük mutluluklar sıkıştırmaya çalışman, umudun, cesaretin büyüledi beni, sen çok güçlüsün :)kızına güçle, cesaretle ilgili bir isim bulmalısın
Gözlerimden akacakları tutmakta zorlandım yaşadıklarını okurken.. Allah kızını ve seni bize bağışlamış. Çok çok geçmiş oldun diyorum umarım bundan sonrasında tereyağından kıl çeker gibi alırsın kızını kucağına. en çok da oğluna üzüldüm biliyor musun. ne kadar korkmuş olabileceğini düşünüp üzüldüm. kocaman bir sarıl benim için ona..
@Siminya,ya evet ablası birde isim sorunumuz var değil mi??...Evimizde herkesin ismi E harfi ile başladığından muhtemelen E harfi ile başlayan bir isim olucak...Ama insan şimdiden bunlar için daha erken diyor...Genede soranlara adını Elbezi koyucam diyorum :D oğlum Erik eşimde Eldiven diyor çok gülüyoruz....Çok öpüyorum canım...
@Fasulye, Bilmem belkide erkek olamanın genlerinden mi " Anne bebeğe birşey mi olucak","Annem iyi mi?" hiçbirşey sormamış...Yalnız anneannesine gönderirken bana sıkı sıkı sarıldığını anımsıyorum...Bazı şeyleri O na yaşatmayı istemezdim ama bunun bir serüven olduğunu iyi veya kötü pekçok şeyle karşılaşbileceğimizi söyledik...Zaten bu durumlarda anne dışında kimse pek fazla birşey hissedemiyor...Dokunamadıkları hissedemedikleri için olabilir :D ...Kocaman sarılıcam akşama söz :D
kalan zamanın sağlık ve huzurla geçer umarım.. geçmiş olsun, son olsun.
@kabakmeltemi,teşekkür ediyorum canım...Bende son olmasını diliyorum...
Yorum Gönder