DEĞME BANA

Sanki beni bilmezmiş gibi bakıyorsun yüzüme

Anlamsız, manasız

Ne vakit sevişmek gelse aklına kaçıyorum senden

Bedenine değil yüreğine karışmalarım var benim

Bu yüzden sözcüklerim kafir

Bu yüzden en dipsiz kuyulardan sana el değmemiş

Işık yüzü görmemiş cümleler topluyor çıkartıyorum

Gelme üstüme,

Ben bu ömrü sana değmeden tüketebilirim

Seni böylesi yakın

Seni böylesi uzak yaşayabilirim

Ne vakit aklın takılsa sevişme isteğine

Sana arsız cümleler kuruyorum

Ezberim iyi değil

Güzel şiirleri biriktirip sana bağıra bağıra okuyamıyorum

Cümlelerim var senin için

Sana içimdeki sana dair ne varsa hoyratça söylüyorum

Aklından çıksın istiyorum sevişme isteğin

Sırtımda bir güzel sözler bohçası yok

Dokunma bana,

Gölge bilgisi olmuşluğumdan değil

Işığıda unutmadım

Sen bir karanlık ırmağı değilsin bende

Ya gözlerin Ahh onlarla titreyişim

Ben seni sana dokunmadan sevmeyi seviyorum

Hani ilişsem sana

Sanki bu büyü bozulacak

Sanki iksirli sular dökülecek

Sanki sihirli dokunmuş değnek kırılacak

Ne sen kuşatabileceksin bedenimi ne şeytan

İşgallerede savaşlarada kuşatmalarada karşıdır bedenim

Yalnız yürek fetihlerim var benim

Kadınları sevdim,hala sevmekteyim

Acılarım var onlardan topladığım

Kapanmaz ve çiğ yaralarım

Ne sessizce giden bir yara bırakmadan gitti

Ne hoyratça gelen yaralarımı öptü

Gelende birdi gidende

Yüreğimin duvarlarına acılarından astılar

Ben bir acı çıkartma ayiniydim onlarca

Onlar bence hüzün dökme baharlarıydı

Sararan son sancılı yapraklarını bana bırakıp

Yeni baharlara çevirdiler yeşerecek tomurcuklarını

Güneşe bakan çiçekleri gibiydiler

Sırtını dönüp karanlığıma çıkıp gittiler.

Şimdi bana dokunma

As yaralarını duvarlarıma

Bırak sende son sararan sancılı yaprağını bulvarlarıma

Ve çık git

Çünkü Ne sen kuşatabileceksin bedenimi

Ne şeytan…

ŞENOL ÖZCAN