CİMCİME ÇOCUKLARDIK

Gerçek anlamda kaçtık göçtük ve belkide bazılarımızın hayatı sonlandı yitirdik birbirimizi...Oysaki kocaman anılarımızın en güzel zamanlarında sakladık birbirimizi...Ne güzeldin sen çocukluk yılları...Hiç alamazdık kendimizi lastik atlamaktan, seksek oynamaktan,yakartopta yanmaktan ve istopta topu kovalamaktan...Ne oldu saklambaçta saklandığımız yerlerdemi kaldık ...Elma dersem çık armut dersem çıkma...Elma diyorum arkadaşlar duymuyormusunuz...Yitik zamanlarda hangi sınavların şıklarında kaldınız...Bisikletlerimi kaybettiniz.

Şimdilerde çocuk olmak istemediğimi gene yine yeniden anladım...Yok yalnızlar şimdilerde evet sosyalleşmek adına üç yaşlarında tıngırmıngır koyuluyorlar anaokulu yollarınada hep bir dört duvar sindirmeceleri üstlerinde...Eskiden sokaklarda oynayanlar gençliklerinde de miting alanlarına dökülmeyi bilenlerdi sanırım...Şimdilerde sosyalleşemeyen çocuklar bilgisayarlarının ağında sanal mutluluklarının peşinde...Oynadıkları pc oyunlarını gerçek hayata adapte edemeyen birer birey hepsi...

İndim aşağıya tamam mısınız dedim...Haydi bakalım dokuz taş öğreticem size...Dokuz taşı kule gibi dizicez ikili gruplar halinde taşları devirenleri tekrar dizmeden vurucaz...Onlar heyecandan ben eğlencesinden doyamadık oynamaya...Onlar koşarken kendi arkadaşlarımı izledim sanki koşan bağıran ağlayan çocukluğumu...

Bilselerdi tadını ağlamazlarmıydı bize sokak oyunlarımızı geri verin diye...Gözümde iki damla yaşla asansöre selam çakıp merdivenlere yönelirken birde külahta dondurma vardı dedim, pamuk şekeri, elma şekeri...ELMA ARKADAŞLAR ELMAAAAAAAAAAAAAAA