21 Mayıs 2008

DÜŞÜMDE


DÜŞÜMDE

Elimde kocaman pembe bir kalem

Onunla güneşi bile pembe karalarken

Balıktan trenler geçiyordu az ilerden

Kocaman bir kedi elinde pastasıyla

Top sektirirken saatine bakıyordu bir yandan da

Koşmak geldi içimden o trenin peşinden

Fırlattım kocaman pembe kalemi elimden

Ya karalamaktan vazgeçmiştim

Ya da beklemekten

Yağmur yağarken gerçek balıklara dönüşen

trenin peşinden

Öyle mutluydum ki

Pespembe göle atlarken

....

Agnus...

Hiç yorum yok:

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
Portakalmavisi bir; hüzünleri dibine kadar yaşamadan terketmeyen, sonrasında da ardına dönüp bakmayan hüzünbaz zamanlar cambazı....

pin

yukarı