Nasılsın diye sorulan her soruya mütemadiyen " İyiyim " derken içim hep " Ölüyüm ben aslında " diyor....Geri veremediğim sevgilerin yorgunluğu, yaraları, acısı dolu yüreğim ....Nefes alıyorum ama her nefesi son nefes gibi veriyorum ....Aldığım nefes fazlasıyla nikotin...Ölüyüm ben aslında. Kalbi çok sancıyınca insanın hissizleşiyor ...Şimdi güzel bir tema kurdum bünyeme kalbim yaralı, hissi falan hiç birşey yok, devreye beynimi soktum... O yüzden bu can acıtan tavırlarım....En sert tınıları vuruyorum bedenime kulaklarımdan süzerek...Hayko Cepkin de de ağlar insan hüzünlenir...İYİYİM" evet sonkez diyorum herseferinde kötü hissetmelerim...SONKEZ
Portakalmavisi...
1 yorum:
Kalbinizi acıtan nedir tam bilemiyorum. Ama acının farkında olmak da ondan kurtulma sürecinin (eğer kurtulmak isteniyorsa tabii)başlangıcıdır. Onu gözlemleyin (çoğu zaman sizi acıttığınızı düşündüğünüz şeyden çok ama çok farklı başka şeyler olduğunu keşfedersiniz gerçek acıtanın) size hissettirdiklerini yaşayın, yaşarken de kendinizi hiç yargılamayın. Öyle çok hissedin ki bir süre sonra daha da büyümesi imkansız hale gelsin. O noktadan sonra içinizden dışarı akmaya başlayıp, sizinle vedalaşacak, sizi terkedecektir, tüm duyguların yaptığı gibi. Giderken sizi başka bir olgunluk ve farkındalık seviyesine terfi ettirecek dersini bırakarak.
Yorum Gönder