Çok küçük neşelerim vardı ceplerime sığdıramayıp paylaşmaya çabaladığım...Mutluluktan küçük sokak taşlarına tekmeler savurup içimin neşesiyle yürüdüğüm anlarım vardı.Çok değil bu gün hatta bilmemkaç saat evvel bir salak doktorun karşısında bana sunulan tablodaki acı çeken resmime bakarken kendime kimi zaman ettiğim Allah benim belamı versin yaaa sözlerimden pişmanlıklar duyarak soğuk kanlılıkla dinledim sevgili mavi gözlü salak doktoru...Nerden bilebilirdim o anki dileklerimin gereçekleşebileceğini...O rutine bağlamış hastalığın doğasından bahsederken içimden sokakta ip atlıyan çocukluğuma kaçıp saklanmak geldi...Çok yoruldum hayattan, yaşanılanlardan ve yaşadıklarımla yüzleşmekten ...Küçük meseleler diye adlandırılıcak çoğu şey çığ gibi düştü benim üstüme de gıkımı çıkarmadım...Peki , hıhı larımın sonunda ne dedim tokalaşıp mı ayrıldım ordan yoksa ne oldu anımsamıyorum pek, kendime geldiğimde trafik lambası kırmızıdaydı ve ben ağlıyordum...Ben pek umursamam insana ait davranışlarımı sergilerken güldüğüm gibi ağlarımda ve hep tanımadıklarım şahit olur ağlamalarıma...Annemin rahmine dönmeyi diledim bir an bir an babamı özlediğimde katıldı ağlamayı doğuran duygularıma öyle bilmem kaç dakika ağladım sonra o ağlak sesle annemi aradım...Anneme vardığımda teyzem kuzenlerim bilmem birileri daha derken başka bir doktorun karşısında buldum kendimi ve bana şimdide farklı bir tablo veriliyordu ordaki bende okadar acı çekiyor halde değildi....
Peki o benim gözümün içine baka baka şimdi bu konuyu araştırsanız kütüphane dolusu kitap okusanız size yeterli gelmez diyen doktorun derdi neydi...Ve ben üçüncü bir doktoramı gitmeliydim ....Off bilmiyorum 10 gün daha sabredicem ilk doktora sövmek için çünkü 10 gün kullanmam gereken ilaçlara olumlu sonuç verirsem onun söledikleri doğru çıkmamış olucak...Peki ya haklıysa ...Nerde olursam olayım elime geçirdiğim plaj terliğimi kafasına fırlatıcam...Çünkü üzülmemeliyim...Migrenimi bile unutmalıyım...Dangalak mısın be adam bu migren bu yaşlarda daha kazık ataklı seyrediyor migreni unutmak değil kendimi unutsam o beni unutmaz...Ama o migren ilaçları şimdiki hastalığımı tetikliyormuş...Ulan ne neyi tetikliyor cidden çok sıkıldım terliği boşverdim sıkıcam bacaklarına rahat rahat ohhhhh!
Yatıp uyuyacağım ve uyandığımda herşey geçmiş bitmiş olucak :D.Ana fikir buydu yani hastayım sonuç kısmında geğiğe dönmem lazım ağlamak çözüm değil ya o bağlamda :D Çok sıcak beaaaa kar yağsınnnn nankör insan kimliğim seni seviyorum :P
ve sonuca gelirsek yalnız kimliklerin sarmalandığı dost rüyalarda buluşmak üzere diyerek şimdilik kayboluyorum....
Adiyos blogcanlar
1 yorum:
Çok geçmiş olsun diyorum, migreni anladık da "şimdiki hastalığı" açıklamamış olman ürküttü beni biraz. Umarım ciddi bir şey değildir.
Bu arada haklısın, geyiğe dönmek en iyisi;
Nerede lan bu balkanlar heee! Şaduman ağabey soruyorum sana nerede bu balkanlar? Kış olsa, soğuk hava dalgalarını peşpeşe göndermeyi bilirler ama. Tiksiniyorum balkanlardan, ben böyle iki yüzlülük görmedim!
Yorum Gönder