Gülerdik kocaman dişsiz ağzımız, acısız kalbimiz ve dolmamış beynimizle...Kocaman gelirdi evimiz odamız belkide yatağımız. Yaşayamadıklarımızı beklerken bilmemenin verdiği tedirginlikle bildiklerimize gülücükler dağıtırdık...Henüz yemediğimiz eriği , içmediğimiz gazozu ve yürümediğimiz yolları hayal bile edemezken :D...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder