Dar düşüncelerin yarattığı duygusal sarsıntılardan sonra diyebildiğim tek şey iyiki beynimizi tam kapasiteyle kullanamıyoruz...Zekasal anlamda yaratıcılık boyutunda evrene katılacak şeylerden mahrum kalıyoruz belki ama ya o kalan kullanamadığımız tarafla beraber daha hassas daha duygusal olsaydık ne olurdu...?Anca bize yeten anadilimizle ifade ettiğimiz acıları daha fazla nasıl derinleştirebilirdik...
Şimdi nerden aklıma geldi bilmiyorum bildiğim tekşey kendimi mutlu hissetmek istediğimde dizden hizalı kot pantolonum, kafamda beyaz şapkamla kahve rengi pinokyo bisikletime bindiğim zamanları düşünmek oluyor...En mutlu, en özgür, en ben hissettiğim zamanlardı belkide geriye dönüp baktığımda...
Küçük çocuklar görüyorum mutlu anılarını yaşarken bisikletlerinin üstünde, pek çok şeyden habersiz neşe içersinde...
Mutluluk geçmişte güzel anıları olmak mıdır kimi zaman :D??
Gidenlerin ardından bakakalmakla birlikte gelen hüzün gazoz içerken gülünce burnuna kaçmasıyla son mu bulur...:D
En güzel dondurma çikolata ve vanilya mıdır...???
En güzel anılar henüz yaşanmamışlar mıdır yoksa anımsarken o an ne hissettiğimizide anımsadıklarımız mı en güzel anılarımız...???
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder