Çok geçmemişti ben daha dün çocuktum...Çok koştum sanırım nasıl da bukadar olgunlaştım :(Yediğim kocaman hayat tokatlarına "heytttt ulan" bile diyemeden pişmanlıklarından mutlu kocaman bir kadın olmuşum...Etrafta dolanıp ahkam kesenlerden daha mı az yaşadım hayatı ??? elbette hayır sadece dillendirmeyi ve kafaya çakma akıl sokmayı sevmiyorum...Hayat bu dokunamasanda hissederek yaşamayı öğrenmeli insan...
Ben seviyorum böyle flört eder gibi yaşamayı ve eğlenmeyi çünkü derinlemesine herşeyi sorgulayınca küçükte olsa mutlulukları kaçırıyor insan...Sevip zevk aldığım şeylerin peşine takılmayı seviyorum ta ki canımı yakana kadar...Renkli bir çizgifilm karesinde elinde filesi kelebeğin arkasından "kebelek kebelek "diye koşarak yakalamaya çalışan çocuk misali...
Çok yaşanası bir hayatı kendi ellerimizle az yaşanır, bol acılı kıvama getirmeden kendinize gelmenizi diliyorum..."Çok üzgünüm" kelimesinden km lerce uzakta sevdiklerinizle mutlu olmanızı istiyorum...İçimde kendi yaşayamadıklarımı yaşayanları gıpta ile izleme arzusu mu vardır nedir :D
Portakalmavisi....
Not: Optimist-Paranoyak bloğumdaki tüm yazıları yavaş yavaş buraya geçireceğim...
2 yorum:
hepsi bu tattaysa o yazıların yavaş yavaş değil de hızlıca yapmalısın bence, optimist paranoyaklar olmalıyız okudukça :D))
@nily, evet iyimser takıntılar yumağı olmalıyız :D
Yorum Gönder