SUSUYORUM

Susuyorum…
Umuda açılan tüm kapılarımı kapatıp,
ıssız bir köşede karanlığa gömülüyorum!
İçimde bir kız çocuğu var,
duyuyorum sesini…
“Hadi gel, oyna” diyor,
“Ben artık oynayamam” diyorum.
Sesi uzaklaşıyor…
Uyanıyorum…
Yine karanlık, yine sessizlikteyim.
Kapılarımı açan olmamış, hala kapalıyım!
Aklıma bir cümle geliyor, kimbilir nerede okuduğum…
“En büyük acılar bile 21 gün sürermiş!”
Bu kaçıncı 21 gün?
Neden hala devam ediyor?
Neden 21 gün ve bu 21. gün neden gelmedi bana hiç?
Sorular soruları kovalıyor ama ne bir cevap var ne de değişen birşey…
Kalp yas tutar(mış),Göz yaş tutar(mış),Aşk tutulmaz(mış).
Bende tutamadım aşka dair umutlarımı odalarımda…
Onlar açık kapılardan çıktı, gitti ve ben sadece kapıları kapatabildim arkalarından!
Susuyorum…
Bütün beklentilerimi asık bırakıp havada,
Karanlığın çığlıklarında,
Sensizliğin sessizliğinde uykuya dalıyorum…
Bir ses olsa uyansam!
-alıntı-